"خوشبختی وظیفه نیست ولی نتیجه وظیفه شناسی است."
با گوشه نیشنی و دست روی دست گذاشتن کسی نمی آید تا خوشبختی را دو دستی تقدیم نمایید.
قانون کنش و واکنش همیشه و همه جا درست است، ولی قرار نیست این دو عمل پشت سرهم رخ بدهند، هیچ جایی هیچ سندی برای تضمین آن ارائه نشده است.
بلند شو، تکانی به خودت بده، بر خلاف گفته برخی، همای سعادت در قله قاف یافت نمیشود، سیمرغی هم پاسدار آن نیست، خوشبختی در میان دستان تو جای دارد ولی چون چشمانت را خوب نشسته ای آن را نمی بینی!
برخیز و به هوش باش، تا با تنبلی و اتلاف وقت، هدیه ناب خداوند را از دست ندهی، لحظات عمر منتظر هیچ کسی باقی نمی ماند، زندگی جاریست چونان رودی که می گذرد، همچون روغنی که می ریزد و جمع کردنش کار حضرت فیل.
زندگی برای توست، قبول، همیشه و همه جا مشکلات وجود دارند، زمین و زمان هیچگاه از مشکل خالی نبوده اند، اما تو با اعتماد به نفس، با شجاعت و تهور، با تلاش مستمر میتوانی از پس همه مشکلات برایی. تو میتوانی چون تو برگزیده هستی، از میان هزاران جماد به تو حق زیستن داده شده، زندگی کن و از آن لذت ببر، مگذار نیروهای بد ناامیدت سازند، آنها را از خود دور ساز تا از زندگی ات لذت ببری و از خودت احساس رضایت داشته باشی. تو می توانی؛ کافی است استعدادهایت را بشناسی، آنها را در مسیر رشد و تعالی قرار دهی و البته کمی چاشنی شانس هم به ان اضافه شود. ولی حتی اگر تلاشهایت به بار ننشست ناامید مشو، پیشتر گفتم هر عملی را عکس العملی باید. و صد البته دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره!
همه مشکلات اقتصادی و فرهنگی مردم ایران حل شده الا مسئله حجاب و عفاف.
هیچ فقیری نیست، هیچ بیماری از بی پولی نمیمیره، مشکل مسکن و کار و ازدواج جوانها حل شده، همه مجرمهای خطرناک، زورگیرها، خلاف کارها، مفدان اقتصادی، مال مردم خورها، دزدها و جانیان و قاچاقچی ها همه به سزای اعمالشون رسیدن الا بدحجابها!
الان یه عده بیکار مال بیت المال خور نشستن درباره مدل و لباس تبادل نظر می کنن شاید موضوع رو فیصله بدن و بتونن اجرای طرح عفاف و حجاب را برای پر کردن حساب جاری دولت و پرداخت بدیهای معوقه با دقت بیشتری رصد کنن.
اونا میخوان از کتاب‌ها، تئاتر و فیلم خوب در زمینه عفاف و حجاب حمایت کنن؛ چرا که کار فرهنگی عمیق‌تر است که با توجه به اینکه در معرض تبلیغات گسترده شبکه‌های ماهواره‌ای هستیم به مسئله عفاف و حجاب توجه بیشتری داریم.
جالبه این حرفها رو کسانی می زنند که خودشون شبکه ماهواره ای فارسی... رو به انداخته که انواع مفاسد رو تبلیغ میکنه. خودشون انواع مدلهای .... رو وارد بازار میکنن. خودشون تو بازدا...گاهشون مروج فسادن...
می نویسم و خط می زنم ، اگر حوصله داشته باشم پاک می کنم. چقدر خوب شد که رایانه اختراع شد راحتتر می شود حذف کرد و هیچ نشانی باقی نگذاشت.
نه خسته ام نه بی حوصله و نه ناامید. التماس نمی کنم ، حتی به زبان هم نمی آورم. چرا باید دروغ بگویم وقتی از چیزی ناراضی هستم؟ من از خودخوری کردن بدم می آید ، برای همین دوست ندارم احساس واقعی ام را در خود خفه کنم تا دیگری خوشش بیاد. مدتها برای دیگران زندگی کردم: آنها چه رفتاری را دوست دارند، از چه چیز خوششان می آید و چه چیز خاطرشان را مشوش می سازد. مدتها هر غصه ای را در دل پنهان می کردم تا دیگران شاد باشند. من بیهوده شادی را از زندگی ام دزدیم تا به دیگران هدیه دهم. اما دیگر آنچه خود دارم از دیگران نمی طلبم. زندگی به من آموخت که اول خودم بعد دیگری. سارتر در جمله معروفی می گوید: "جهنم دیگرانند" (l’enfer, c’est les autres) بله همین دیگران که می خواهیم زندگیامان را ، شادیامان را و عشقمان را با آنها تقسیم کنیم همه چیز را برایمان تلخ می کنند. من برای دیگران زندگی نمی کنم. من اول برای خودم زندگی میکنم بعد به دیگران فکر میکنم. به هیچ کس اجازه نمیدهم فکرم را ناراحت کند و قلبم را اندوه بار سازد. به کسی التماس نمی کنم و آنچه خود دارم از او ملتمسانه گدایی نمیکنم.
چرا دیگران انتظار دارند برایشان خوش خدمتی کنیم. چون خود ما آنها را پررو کرده و اعتماد به نفس کاذب به آنها میدهیم. چرا انتظار دارند حتی وقتی مرتکب خطایی میشوند دیده بر هم گذاریم انگار نه انگار و حتی گاهی هم تأییدشان کنیم چون بیش از حد خودخواهند و باز هم ما آنها را پررو کرده ایم.
شاید این حرفها به مذاق برخی خوش نیاد اما واقعیت محض است و من کتمان نمیکنم.
تو را می خوانم ، تو ای سرود هستی بخش ، نفس مسیحایی
تو را می جویم ، تو ای حاضرِ غایب ، پیدای پنهان
تو را می خواهم ، تو ای خواستنی ترین ، ای شیداترین
تو را می خوانم و می جویم و می خواهم ای همه زیبایی
تو همه جا حضوری ، عین عشق ، عین محبت
تویی معدن هر خوبی و پاکی ، دوستی و صداقت