باورتون میشه در تصاویرحکاکی شده بر سنگهای تخت جمشید جایی که شکوه و عظمت ایران باستان به نمایش گذاشته شده هیچکس عصبانی نیست همه آرامند و اخم یه چهره ندارند
هیچکس سوار بر اسب نیست همه با هم برابرند
هیچکس را در حال تعظیم نمی بینیدهمه با هم برادرند
در بین این صدها پیکر تراشیده شده حتی یک تصویر برهنه وجود ندارد.جنسیت مانع با هم بودن نیست.
از این روست که باید به ایرانی بودن خودمان مغرور باشیم
درسته،باعث غروره که ایرانی ها درزمان هخامنشی روی میز وصندلی می نشستند،باعث غروره ننه سرما ایرانی یه وبابانوئل رادرمقابلش درست کردن،باعث غروره که ساربازان پارتی کت می پوشیدن،وایرانی ها آنقدرشادبودن که به هرمناسبتی جشن وپای کوبی راه می انداختن(عین امروزه غرب)،وشطرنج اختراع ایرانیه،و
چوگان اختراع ایرانیه،وزنانی که در دربارکارمی کردن مرخصی زایمان باحقوق می گرفتن ،و......آه.....
حالا چی؟؟....ما کشور خیلی غمگینی هستیم(به قول طنز پردازی ،خنداندنه ایرانی خیلی سخته)
بااین یارانه ها،طبق برآورد؛ ایرانی هانسبت به قبل فقیرترمیشن.....
در داخل گرمابه تلافی کردند
در خانه ی سودابه تلافی کردند
دیروز به نوشابه اهانت کردیم
بابطری نوشابه تلافی کردند
بروزم.بیا ازاون ورا گذری....
در حرف هایی که گفتی شکی نیست که جای افتخار است، اما حالا، ... سالهاست از آن زمان می گذرد. دلخوش به این گذشته بودن هیچ سودی ندارد و باید اغراق کنیم که حالا بعد از آن شکوه و خجستگی، اشکالاتمان گردن خودمان، ضعف هامان گردن خودمان، و نابرابریمان هیچ ربطی به هیچ چیز غیر از ایرانی بودنمان ندارد.
فقط یک مثال کوچک، بعد از جنگ جهانی دوم اسم آدولف در آلمان نایاب می شود، ... اما در ایران تا بخواهی چنگیز و اسکندر هست! و اسمی چون هوشنگ به تمسخر گرفته می شود یا بابک، یا ...
این فقط یک مثال بود
حق با شماست
از گذشته نوشتم تا یادی باشد که چه بودیم چه شدیم . از عرش به فرش فروافتادیم
سلام خانومی خوبی؟
حیف از این گذشته پر شکوه که مشتی عرب آن را به خاک سیاه نشاندند و مشتی جاهل با آنها همکاری کردند وحاصل ایرانی شد که گذشته را از یاد برده
واقعا حیف و صد افسوس
عزیزم من خیلی وقته این مستند رو دیدم تمام عکس ها و فیلم های تحت جمشید ولی نه تنها به خودم افتخار نکردم بلکه خیلی هم از ایرانی بودن خودم بدم اومد می دونی چرا به این فکر می کنم کجا بودیم و به کجا رسیدم گذشته ول کن الان کجاییم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟