ادامه با ارزش ترین چیز

نمی دونم چرا دیروز  پستم رو نصفه نیمه فرستادم و یادم رفت اصلاحش کنم  

خدا می داند و بس که شوق نگاه آنان وقتی به من می نگرند، لبخند رضایتشان که از عمق وجود برمی­خیزد، آغوش گرم و مهربانشان آن دم که مرا در برمی­گیرد، آنگاه که شادی از تمام وجود عزیزشان لبریز می شود، من چه آرامم و در چه خلسه­ای فرو می­روم.

آری ای دوست، با ارزش ترین های من پدر و مادرم هستند و من عاشقانه و صمیمانه تمام عشق و نیروی حیاتم را به ایشان عرضه می دارم و آرزوی بهترینها را برایشان دارم. زندگی فقط پول نیست، شهرت و نام نیست، زندگی بدبختی و فلاکت هم نیست.

راستی چرا روزی برای قدرانی از والدین نامگذاری نشده است؟ چرا باید روزهای جداگانه ای برای این منظور لحاظ شود؟ برای من که فرقی نمی کند چون من هر روز و هر لحظه خود را وامدار مهر ایشان می دانم ولی خوب است تا در یک روز از هردوی آنها در کنار هم سپاس گذاری کنیم تا نقش آنها در خاطرمان پررنگ تر و زنده تر از همیشه باقی می ماند.

پدر و مادر عزیزم دوست می دارم صمیمانه شما را.

نمی دانم چرا این نوشته بدین نحو پیش رفت؛ می خواستم از پدر بنویسم و از او سخن برانم، اما دیدم بی انصافی است از مادر نگویم. البته چون امروز روز میلاد امیر عاشقان است و روز پدر نامگذاری شده تبریک جداگانه ای هم به او می گویم و سلامی دگر:

بابای عزیزم، بابای مهربونم، هستی من، شادی بخش حیاتم، مایه امید و دلگرمی ام، آرام جانم، تسلای روانم، مهربانم، مهربان ترینم، بی همتای من، پدرم روزت مبارک.