مذهب

مذهب چیزی است که مانع کشته شدن ثروتمند  به دست فقیر می شود . 

 "ناپلئون بناپارت" 

چند روز پیش مطلب طبقه بندی دینی را گذاشتم ولی فراموش کردم خاطر نشان سازم که این مطالب تراوش شده از دهان من وبیانگر نظر و عقیده شخصی اینجانب نمی باشد؛ که تمام از جانب نویسندگان و روشنفکران غربی آنهم درباره روحانیون دیگر مذاهب و نه اسلام عزیز است. گویی این فراموشکاری کج فهمی و شبهاتی را برای برخی دوستان و عزیزان بوجود آورده است ؛ فلذا، نظر یکی از دوستان البته کاملا بجا را در این پست قرار می دهم و خود نیز می کوشم تا سخنانی در همین راستا از زبان اندیشمندان و متفکران اسلامی و غیر اسلامی بیابم و بدان بیافزایم. 

فقیر ک غنی

تفاوت کشورهای ثروتمند و فقیر، تفاوت قدمت آنها نیست.

برای مثال کشور مصر بیش از 3000 سال تاریخ مکتوب دارد و فقیر است!  

اما کشورهای جدیدی مانند کانادا، نیوزیلند، استرالیا که 150 سال پیش وضعیت قابل توجهی نداشتند، اکنون کشورهایی توسعه‌یافته و ثروتمند هستند.

  تفاوت کشورهای فقیر و ثروتمند در میزان منابع طبیعی قابل استحصال آنها هم نیست.

ژاپن کشوری است که سرزمین بسیار محدودی دارد که 80 درصد آن کوه‌هایی است که مناسب کشاورزی و دامداری نیست اما دومین اقتصاد قدرتمند جهان پس از آمریکا را دارد. این کشور مانند یک کارخانه پهناور و شناوری می‌باشد که مواد خام را از همه جهان وارد کرده و به صورت محصولات پیشرفته صادر می‌کند.

مثال بعدی سویس است.

کشوری که اصلاً کاکائو در آن به عمل نمی‌آید اما بهترین شکلات‌های جهان را تولید و صادر می‌کند. در سرزمین کوچک و سرد سویس که تنها در چهار ماه سال می‌توان کشاورزی و دامداری انجام داد، بهترین لبنیات (پنیر) دنیا تولید می‌شود.

سویس کشوری است که به امنیت، نظم و سختکوشی مشهور است و به همین خاطر به گاوصندوق دنیا مشهور شده‌است (بانک‌های سویس).

افراد تحصیل‌کرده‌ای که از کشورهای ثروتمند با همتایان خود در کشورهای فقیر برخورد دارند برای ما مشخص می‌کنند که سطح هوش  و فهم نیز تفاوت قابل توجهی در این میان ندارد.

  نژاد و رنگ پوست نیز مهم نیستند. زیرا مهاجرانی که در کشور خود برچسب تنبلی می‌گیرند، در کشورهای اروپایی به نیروهای مولد تبدیل می‌شوند.

پس تفاوت در چیست؟

تفاوت در رفتارهای است که در طول سال‌ها فرهنگ و دانش نام گرفته است.

وقتی که رفتارهای مردم کشورهای پیشرفته و ثروتمند را تحلیل می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اکثریت غالب آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی می‌کنند:

.1اخلاق به عنوان اصل پایه

.2وحدت

.3مسئولیت پذیری

.4احترام به قانون و مقررات

.5احترام به حقوق شهروندان دیگر

.6عشق به کار

.7تحمل سختی‌ها به منظور سرمایه‌گذاری روی آینده

.8میل به ارائه کارهای برتر و فوق‌العاده

.9نظم‌پذیری

اما در کشورهای فقیر تنها عده قلیلی از مردم از این اصول پیروی می‌کنند.

ما ایرانیان فقیر هستیم نه به این خاطر که منابع طبیعی نداریم یا اینکه طبیعت نسبت به ما بیرحم بوده‌است.

ما فقیر هستیم برای اینکه رفتارمان چنین سبب شده‌است.
 

ما برای آموختن و رعایت اصول فوق که (توسط کشورهای پیشرفته شناسایی شده است) فاقد اهتمام لازم هستیم.

بدانید اگر چون همیشه بی توجهی پیشه کنیم

اتفاقی برای ما نمی‌افتد،

گربه ما نمی‌میرد،

از محل کارمان اخراج نمی‌شویم،

هفت سال بدبختی بر سرمان آوار نمی‌شود

و مریض هم نخواهیم شد.

اما اگر میهن خود را دوست دارید،  

این پیام را به گوش دیگر هموطنانمان برسانید 

تا تعداد بیشتری آنرا درک کنند و در پی تغییر و اصلاح برآیند

به امید روزهای سرفرازی و اوج دوباره  

ایران و ایرانی